• Over Rob:

    Je wordt wakker en je weet het… vandaag ga ik stoppen met gebruiken. Vandaag ga ik het anders doen! Een uur later neem je je eerste dosis en besef je dat het weer niet is gelukt. Een gevoel van teleurstelling grijpt je bij je keel en je voelt je een nietsnut. Het is weer niet gelukt. Dit gevoel van machteloosheid is een terugkerend probleem in je leven. Je wilt wel anders, maar hoe dan?

    Dit is hoe ik dagelijks mijn dag begon, jarenlang. Wanhopig, eenzaam en radeloos. Op zoek naar liefde. Ik voelde me anders, anders dan de rest. Ik voelde me onbegrepen door de mensen om me heen. Iedereen zei alsmaar dat ik gewoon even normaal moest doen en zou moeten stoppen met gebruiken. Want ik had toch een zoontje, een prima huis, een leuke baan. Kom op dan! Toch lukte het me niet. Keer op keer stelde ik mezelf en anderen teleur. Wauw, wat deed dat pijn zeg! Dit zorgde echter alleen maar voor meer gebruik. Uiteindelijk snakte ik naar begrip, dat ik gezien werd. Dat ik er mocht zijn. Naar liefde. Ik besloot om hulp te zoeken. Om mijn probleem voor eens en altijd aan te pakken. Dit heeft me naar Zuid-Afrika geleid. Waar ik door een team van professionals weer met beide benen op de grond ben gezet. Vanuit deze beleving en ervaring put ik energie om te starten met de opbouw van deze organisatie. Ik gun personen die deze situatie herkennen een oplossing. Een oplossing die ik lange tijd zelf niet heb kunnen vinden in de wereld van psychologen en hulpverleners.

    Een aantal jaar geleden ben ik begonnen met het schrijven van een visie, om zo inzichtelijk te krijgen wat mijn droom is voor de komende jaren. Pagina’s vol schreef ik met als doel een verandering te brengen in de huidige zorg. Na enige tijd merkte ik dat God tegen me zei dat Hij ontbrak in deze visie en dat Hij hier onderdeel van wil zijn. Dit vond ik in het begin best lastig. Ik had net een mooie visie geschreven, waarin ik geloofde. Echter kon ik deze roep van God niet weerstaan. Om zo goed mogelijk tijd te investeren in het schrijven van de nieuwe visie, ben ik op reis gegaan naar Zuid-Afrika. Terug naar het begin van mijn herstel. In dit land heeft mijn persoonlijke verandering plaatsgevonden. Dit heeft geresulteerd in een emotionele connectie met dit land. Om deze opnieuw te ervaren, ben ik dezelfde locaties gaan bezoeken als destijds. Hierdoor kon ik qua emotie terug naar hoe het was en hoe ik destijds deze verandering heb ervaren. Dit hielp mij om vanuit gevoel een visie te kunnen schrijven. Een behoorlijk intense reis! Op dagelijkse basis schreef ik aan deze visie, nadat ik had gebeden tot God. Ik vroeg om Zijn leiding. Zodat Zijn plan op papier kwam en niet mijn idee werd uitgeschreven. Dit zorgde voor een unieke ervaring. Dagelijks vroeg ik me af hoe het geschreven stuk van dat moment, paste bij het geschreven stuk van de dag ervoor. Het leek niet bij elkaar te passen. In één van de laatste dagen gebeurde het. Ik was in gebed en vroeg naar Gods intentie met deze visie. Ergens voelde ik een mate van teleurstelling. Een reis naar Zuid-Afrika, zonder een duidelijk resultaat? Hoe zou ik dat kunnen uitleggen aan anderen? Er gebeurde iets wonderbaarlijks. God liet me zien in welke volgorde de tekst hoorde te zijn. Toen ik dit door las, begreep ik wat er stond. Wat een ontlading, wat een bijzonder moment. Mijn visie was zo goed als af!